Rusza „Wirtualna Polska Akcja Humanitarna #logujemy się dla Nepalu”. Użytkownicy WP Poczty, Wirtualna Polska i Polska Akcja Humanitarna wspólnie odbudują szkołę w zniszczonym przez żywioł Nepalu. Do udziału w akcji zachęca ogólnopolska, szeroko zasięgowa kampania reklamowa, której towarzyszy hasło: „Od 20 lat łączymy ludzi w Polsce. Wirtualnej Polsce.”
Ten szczep indiańskich wojowników podobno wyginął wraz z ostatnim, niejakim Winetu, synem wodza Inczu Czuny z powieści Karola Maya. To była swego czasu zarówno poczytna powieść, jak i seria miernej jakości filmów fabularnych, produkowanych, o ile mnie pamięć nie myli – w NRD. Skąd więc pomysł, że Apacze pojawili się w Polsce i to w czasie teraźniejszym?
Rozpocznę anegdotką z życia mojego dziadka. Nigdy nie mogłem się nadziwić jego sposobu jedzenia najważniejszego posiłku dnia, czyli obiadu. Najpierw zjadał mięso, później zupę a na koniec ziemniaki z warzywami – pod warunkiem, że były obficie podlane sosem.
I się porobiło. Mamy za sobą festiwal referendalny, na miarę tego z Opola, rodem z czasów komuny, będący najważniejszym wydarzeniem kulturalnym tamtych czasów. A że tamte czasy kojarzą mi się nie najlepiej, stąd i to porównanie dzisiejszej sfery życia politycznego mojego kraju do festiwalu. Ktoś ostatnio zyskał na pomyśle referendum, ktoś, chcąc ratować stołek, temat podchwycił, i ruszyła lawina.
Dzięki informacji na Facebooku, co jak się okaże nie jest bez znaczenia, trafiłem na artykuł Michała Michalaka pt. „Czym grozi nieczytanie”1. Autor podpiera się opinią noblisty Mario Vargasa Llosa, którą warto zacytować: „Bylibyśmy gorsi, niż jesteśmy, bez dobrych książek, które czytamy. Bylibyśmy większymi konformistami, mniej niespokojni i mniej niepokorni, a duch krytyki, napęd postępu, w ogóle by nie istniał”.
Wydarzeniem czwartku 18 czerwca było ogłoszenie encykliki papieża Franciszka I zatytułowanej „Laudato Si”. Przedwczesne uznanie jej za antypolską i larum z tym związane, okazało się niewypałem. Taki był przynajmniej czwartkowy przekaz wszystkich mediów.
Postawiono mi pytanie: „Czy człowiek odpowiedzialny jest jednocześnie wolny?” Odpowiem bez zastanowienia: Tylko w jednym przypadku – jeśli ma się takie nazwisko jak moje.
Czujemy wyjątkowość dzisiejszej uroczystości. Zwykle przychodzimy do kościoła, jest Msza św., jest modlitwa i wracamy do domu. A dzisiaj dzieje się coś odwrotnego. Bóg -Ten do którego przychodzimy, wychodzi do nas. Opuszcza „na chwilę” swój dom, aby nawiedzić tych, którzy zwykle do Niego przychodzą. Przychodzi „z rewizytą”. To Chrystus ukryty w najświętszym Sakramencie spogląda na nasze mieszkania, domy. Pragnie swoją obecnością zapewnić nas o swojej nieustannej trosce o nasze szczęście
Pierwsza ofiara Przymierza była celebrowana około 1230 roku przed narodzeniem Jezusa na Pustyni Synajskiej. Księga Wyjścia przekazała nam opowiadanie powściągliwej a zarazem uroczystej ceremonii zawarcia Przymierza. Znajdujemy w niej pierwowzór zgromadzeń żydowskich i chrześcijańskich.
Święto Wielkanocy – Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna się wieczorem Wielkiej Soboty.
