Stopa cukrzycowa jest jednym z groźnych powikłań cukrzycy. Postępujący proces martwiczy wiąże się z występowaniem owrzodzeń i trudno gojących się ran. Niestety, błędy w pielęgnacji lub jej zaniedbywanie, prowadzą do pogorszenia stanu i w najgorszym przypadku – amputacji. Jak więc prawidłowo pielęgnować stopę cukrzycową?
Rany i owrzodzenia stopy cukrzycowej – jakie problemy sprawiają?
Chory ze stopą cukrzycową musi z najwyższą starannością dbać o jej kondycję, tylko wówczas uniknie groźnych komplikacji. Stan owrzodzenia powinien być skonsultowany z lekarzem i odpowiednio sklasyfikowany. W zależności od jego stopnia, stopa może być dotknięta deformacjami kostnymi, owrzodzeniami powierzchniowymi lub w głębszymi, a w bardziej zaawansowanych stadiach pojawiają się ropnie, zapalenia, postępująca gangrena. W przypadku stopy cukrzycowej najczęściej zaburzone jest jej unerwienie – to oznacza, że pacjent może nie odczuwać pojawienia się ranek i skaleczeń, a te w konsekwencji rozwijają się, pogłębiają i stanowią źródło infekcji. Dlatego chory powinien dokładnie obserwować tę okolicę i zadbać o kompleksowe leczenie.
Opatrunki stosowane przy stopie cukrzycowej – które są najlepsze?
Profesjonalne opatrunki to nieoceniona pomoc w miejscowym leczeniu ran i owrzodzeń. Aby odpowiednio dobrać opatrunek, należy ocenić zmianę jako: ranę z martwicą (suchą bądź rozpływną), ranę zakażoną (z infekcją lub biofilmem), ziarninującą czy naskórkującą. Wówczas możliwe będzie podjęcie optymalnej decyzji odpowiadającej na zaistniałe potrzeby. Często stosowane w zespole stopy cukrzycowej są opatrunki piankowe, polecane na rany z umiarkowanym lub dużym wysiękiem. Dzięki miękkiej warstwie chronią wrażliwą okolicę przed uciskiem, a także dobrze dostosowują się do kształtu rany. W przypadku zainfekowanych owrzodzeń, świetnie sprawdzają się opatrunki ze srebrem jonowym, które mają silne działanie bakteriobójcze oraz pomagają w stworzeniu środowiska antybakteryjnego. Wysoka chłonność zapewnia natomiast absorbowanie dużej ilości wysięku z rany. Jeśli zaś pacjent ma płytkie rany, bez infekcji, z jedynie niewielkim wysiękiem, wystarczą wówczas nowoczesne opatrunki hydrokoloidowe, dzięki którym zmiany lepiej się goją, a ryzyko zakażenia zostaje zminimalizowane.
Troskliwa pielęgnacja chorej stopy
Właściwy dobór opatrunku nie tylko zapobiega pogłębianiu się ran i powstawaniu infekcji, ale również zapewnia komfort pacjentowi. Każdy opatrunek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami i regularnie wymieniany, a rana każdorazowo musi zostać przemyta sterylną wodą lub solą fizjologiczną. Sposób postępowania najlepiej podpowie lekarz lub pielęgniarka – rodzaj opatrunku zawsze należy skonsultować ze specjalistą! Oprócz leczenia miejscowego chory powinien odciążyć chorą nogę, nosić wkładki lub obuwie ortopedyczne, zgłaszać się do lekarza po zaobserwowaniu wszelkich ranek, a także odcisków i modzeli (zgrubień), które trzeba fachowo usunąć.
Choć leczenie stopy cukrzycowej nie jest łatwe, przynosi efekty i znacznie poprawia komfort życia pacjenta.
Permalink
Ten wpis n/t stopy cukrzycowej jest bardzo zwięzły i wyczerpująco instruuje o sposobie postępowania ludzi dotkniętych tą chorobą. Brak mi tylko drobnego sprecyzowania w przypadku występowania na stopach w szczególności na piętach co jest normalne zwykłych odcisków i czy one łuszcząc się mogą świadczyć o stopie cukrzycowej. Następne pytanie: czy przy pomocy np. pumeksu można je „szlifować”.
Permalink
Ważne jest wysuszanie ran – stosowałem u matki cudokrem a przy wysięku 3% chloramina.
Uratowałem nogę przed amputacją masując codziennie i przywracając krążenie, choć było to bardzo bolesne – granatowy już palec powoli zaczynał różowiec, a ostatecznie zasinienie skurczyło się do wielkości grochu i z czasem zamieniło się w ciałko lipidowe czy jakoś tak – po jakimś czasie przeszło skórę i wypłynęło – wtedy właśnie chloramina a w późniejszym okresie cudokrem. Trwało to 6 miesięcy – ale noga cała. Nie trzeba było amputować – a skierowanie szpitalne na chirurgię można było wyrzucić.
Proszę nie lekcewaźyć nawet najmniejszej ranki – a stopy masować, aby było krążenie i nie było zastoju, bo w przeciągu nawet 1 dnia może dojść do nieodwracalnych zmian i amputacji.