Triduum Paschalne – Wielki Czwartek

Wielki Czwartek

Trzy dni Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego (św. Augustyn) stanowią trzy etapy jednego wydarzenia zbawczego (Pascha Chrystusa),które nawzajem się warunkują i uzupełniają. To jedno misterium paschalne jest podstawowym fundamentem Kościoła.

Krzyża i zmartwychwstania (śmierci i życia) od siebie oddzielić nie można.

Wielki czwartek

Najstarszy dokument opisujący liturgię Wielkiego Czwartku pochodzący z Jerozolimy z IV wieku, mówi o dwóch Mszach św. w Wielki Czwartek. Podobnie w Rzymie za czasów papieża Leona Wielkiego (V) oprócz Mszy św. wieczornej odprawiano drugą Mszę św. na pojednanie pokutników i na poświęcenie olejów. Z czasem pozostała tylko jedna Msza św. wieczorna.

Drugą Mszę św. w swojej reformie przywrócił papież Pius XII. Według jej zapisów może być ona odprawiona jedynie przez biskupa. Nosi ona nazwę Mszy Krzyżma i podczas niej biskup święci dwa oleje, które będą użyte do sprawowania sakramentów świętych i obrzędów.

Olej – krzyżmo: wykorzystywane jest do chrztu, bierzmowania i kapłaństwa. Drugi olej wykorzystywany jest przez biskupa do służy święcenia kościoła, ołtarza i in.

Msza św. Wieczerzy Pańskiej

Kiedy Żydzi byli w niewoli egipskiej, a faraon nie chciał ich uwolnić, wtedy Bóg polecił Mojżeszowi, aby każda rodzina zbiła baranka i jego krwią pomazała progi i odrzwia. Miał to być znak dla Anioła Śmierci, który omijał oznaczony dom, dzięki czemu nikt w nim nie umarł. A mięso baranka spożywano na stojąco, aby być gotowi do wyjścia. Tam, gdzie nie będzie znaku krwi, tam wszyscy pierworodni umrą. W czasie tej nocy faraon, widząc wielkie nieszczęście – śmierć wszystkiego, co pierworodne, pozwolił narodowi żydowskiemu wyjść z niewoli ku wolności.

Tę uroczystą noc „wyjścia z niewoli” (paschę) Żydzi uroczyście obchodzili każdego roku. Jest to największe święto w religii żydowskiej. Warto przy tym zaznaczyć, że dniem wyjścia z niewoli był piątek.

Zgodnie z najdawniejszą tradycją w Wielki Czwartek we wszystkich kościołach odprawia się tylko jedną Mszę św., którą nazwano Mszą Wieczerzy Pańskiej. Ostatnia Wieczerza miała miejsce w noc z czwartku na piątek i należała, według żydowskiej rachuby czasu, do piątku (doba trwała od zachodu do zachodu słońca).

Dlatego więc dniem zarówno pierwszej ofiary eucharystycznej i Ofiary Krzyża jest ten sam dzień – Wielki Piątek. I tu widzimy ścisły związek Krzyża, Zmartwychwstania i Eucharystii.

Jezus Chrystus wraz z Apostołami zgodnie z tradycją żydowską spożył wieczerzę paschalną, zaś wieczerza ta stała się zapowiedzią uwolnienia człowieka od niewoli grzechu i szatana. Jezus chciał, aby to wyjście z niewoli grzechu i szatana (pascha) była znakiem braterstwa i miłości wszystkich ludzi. Sam daje przykład takiej miłości – umywając nogi Apostołom.

Zanim odejdzie do Ojca zostawi nam Testament miłości, mimo nocy zdrady i niewierności, mimo bliskiej męki i śmierci krzyżowej . Tym Testamentem jest On sam. Pozostał z nami pod osłoną znaków sakramentalnych, zwłaszcza Eucharystii i Kapłaństwa.

Autor: Ks. Krzysztof Pryputniewicz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *